بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

«نقد اسطوره اي» رويکردي ميان رشته اي و از رويکردهاي اصلي نقد ادبي معاصر است. نقد اسطوره اي از ديدگاه انسان شناختي به تحليل متن ادبي مي پردازد و بر مبناي شکل کاربردش، زمينه هاي متنوعي چون «نقد کهن الگويي» و «نقد يونگي» را نيز دربر مي گيرد. در اين روش، منتقد مي کوشد با رويکردي تحليلي - تطبيقي و روشي استقرايي، تمام عناصر فرهنگي را که در سير تمدن بشر وجود داشته و به طور ناخودآگاه در آفرينش اثر ادبي موثر بوده اند مورد بررسي قرار دهد. همچنين اثر ادبي -يا برخي بن مايه هاي موجود در متن- را به پيش نمونه يا همان ژرف ساخت کهن الگويي آن تاويل کند.
در اين رويکرد، از سويي مطالعات تاريخ تمدن، اديان و مردم شناسي و از سوي ديگر مباني روان شناسي -به ويژه روان شناسي جمعي- در خدمت تحليل آثار ادبي قرار مي گيرد. با توجه به اهميت کاربرد اين روش در شناخت ارزش هاي ناخودآگاهانه متن و تحليل سطوح نمادين آن، متوني که حاوي ارزش هاي اساطيري يا نمادگرايانه هستند، براي تحليل با اين شيوه قابليت بيشتري دارند. در اين جستار، ضمن بررسي پيشينه و مباني نظري اين روش، به اهميت، شکل و شيوه کاربرد آن در خوانش متون ادبي پرداخته شده است.

 نسخه قابل چاپ