بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

علم بلاغت در زبان عربي و فارسي از ايدئولوژي اسلامي تاثير فراواني پذيرفته است. سرآغاز بسياري از مطالعات بلاغي، مجادلات ايدئولوژيک بوده است. بسياري از نويسندگان تاريخ بلاغت از ابتدا به تقسيم دلالت هاي زبان به حقيقي و مجازي اشاره کرده اند؛ اما يادآور نشده اند که در تطور بلاغت اسلامي برخي نظريه پردازان از اصل، منکر کارکرد مجازي زبان بوده اند.
پژوهشگران نظريه انکار مجاز را به برخي از پيشينيان چون ابواسحاق اسفرايني (ف. 417 ق) نسبت داده اند؛ اما کسي که با پافشاري از اين ديدگاه دفاع کرده، ابن تيميه دمشقي است. اين مقاله پس از بيان درآمدي درباره مجاز و تاثير باورهاي ايدئولوژيک در شکل گيري نظريه هاي بلاغي، به زمينه هاي پيدايش بحث درباره انکار مجاز مي پردازد، آن گاه آراي ابن تيميه را بررسي مي کند و تاثيرگذاري آن را در سير تدوين بلاغت اسلامي نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ