بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

يکي از روش هاي متداول براي دسته بندي شکل هاي گوناگون روايي، توجه به ساختار و طرح هاي بنيادي آن هاست. افسانه هاي شفاهي که ميان مردم سينه به سينه نقل مي شوند، از توان بالايي براي استخراج قالب هاي روايت برخوردارند. در اين مقاله با نگاهي جديد به نظريه ريخت شناسي ولاديمير پراپ که در کتاب ريخت شناسي افسانه هاي جادويي مطرح شده، و با درنظر داشتن طرحي که ساتو آپو -پژوهشگر فنلاندي- براي تعيين ساختار افسانه هاي فنلاندي پيشنهاد کرده است، الگوهاي سازنده قصه هاي پريان يا افسانه هاي سحرآميز به همراه بررسي تعدادي از اين افسانه ها معرفي شده است. اين الگوها بر اساس موقعيت پايدار ابتدايي در هر افسانه و موقعيت نهايي آن شکل مي گيرند. به اين ترتيب مي توان ساختار کلي افسانه هاي جادويي را در دو الگوي کلي شناسايي و خلاصه کرد: قهرمان داستان فاقد چيزي است و مي کوشد آن را به دست آورد؛ خطري قهرمان داستان را تهديد مي کند.

 نسخه قابل چاپ