بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

در اين مقاله از ديدگاه نشانه شناسي، امکان شکل گيري ايهام بر صحنه تئاتر بررسي شده است. ابتدا تعاريف موجود از ابهام و ايهام در بلاغت ادبي ذکر شده است. با به دست آوردن تعريف بلاغي جديدي از ايهام که ملاحظات نگارندگان را در خود داشت، اين اصطلاح از ديدگاه نشانه شناسي تعريف شده و مبنايي نشانه شناسانه براي جست و جوي چگونگي وقوع ايهام در نظام هاي نشانه اي فراهم آمده است. در ادامه و در جست و جوي امکان ظهور ايهام در اجرا و بر روي صحنه، عوامل زير به عنوان محدودکننده اين امکان شناسايي شدند: از بين رفتن بافت هاي موقعيتي اي که نشانه داراي دلالت چندگانه در آن ها بر مدلول هاي متفاوت دلالت مي کند، به جهت لزوم ارتباط آن بافت ها با آنچه بر اساس ذات بازنمودي نمايش مي تواند بر صحنه حاضر شود؛ تراکم نظام هاي نشانه اي در تئاتر به جهت آنکه ممکن است مدلول هاي متفاوت نشانه داراي دلالت چندگانه در يکي از اين نظام ها نفي شود؛ زنده بودن اجراي نمايش که مانع از جمع مدلول هاي متفاوت نشانه داراي دلالت چندگانه در ذهن تماشاگر در طول تماشاي نمايش مي شود.

 نسخه قابل چاپ