بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

اين مقاله عجايب نامه نويسي را به منزله نوشتار وهمناک بررسي مي کند. پرسش مقاله اين است که چگونه مي توان (و يا نمي توان) عجايب نامه ها را به منزله نوشتار وهمناک قلمداد کرد؟ ابتدا به پيشينه بحث عجايب نامه ها و ادبيات وهمناک اشاره مي شود. در ادامه، واژگان عجايب و وهمناک تبارشناسي مي شود و از خاستگاه هاي مذهبي، تاريخي و اجتماعي هر دو، ذکر به ميان مي آيد. وهمناک زاده وهم و خيال است و در اوهام ذهني ريشه دارد، عجايب نامه ها برآمده از واقعيت، و حاصل نگاه دقيق مشاهده گر است. در بخشي از مقاله، رويکرد ساختاري تودروف در عجايب نامه هاي داستاني، مقابله و بررسي تطبيقي مي شود و نتيجه اي که به دست مي آيد اين است که برخي حکايات عجايب هند با انواع پنج گانه شگفت وهمناک در دسته بندي تودروف همخواني دارند. در پايان نيز به چندين يافته اشاره مي شود. در مجموع، عجايب نامه ها از برخي جهات با ادبيات وهمناک همخواني دارند و از برخي جهات نيز همخواني ندارند.

 نسخه قابل چاپ