بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

بخش زيادي از ميراث مکتوب تصوف صورت نوشته شده مجالس درس، وعظ و حکاياتي است که در افواه رواج داشته است. به تعبير ديگر، بخشي از متون صوفيانه در اصل، انتقال و ثبت گفتار به صورت نوشتار است. از اين رو، عناصري از هر دو بافت در آن ها قابل مطالعه و شناسايي است. رده بندي متون صوفيان بر پايه بافت هاي شکل دهنده آن ها، يعني گفتار و نوشتار، به پيوستاري در ميانه ا ين دو بافت مي انجامد. آنچه در اين پژوهش «گفتارنوشت» ناميده مي شود، عنواني است براي نام گذاري پيوستار گفتار و نوشتار که برايند آميزش اين دو بافت است و درون خود گونه هاي کوچک تري مانند مقامات، مقالات، مناقب، مجالس، سير و امالي دارد. زيرگونه هاي مورد بحث نيز به دليل دوري يا نزديکي به هريک از دو سوي پيوستار گفتار - نوشتار، ويژگي هاي متفاوتي دارند که هريک به صورت جداگانه قابل سنجش و مطالعه اند. نويسنده کوشيده است با بهره گيري از علم زبان شناسي، تفاوت هاي گفتارنوشت هاي صوفيان را با انواع ديگر نوشتار در سطوح آوايي، صرفي، نحوي و گفتماني نشان دهد و سرانجام، گفتارنوشت را به عنوان يک ژانر در نوشتار صوفيانه تبيين کند.

 نسخه قابل چاپ