پاسخ به:بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی
چهارشنبه 27 اردیبهشت 1391 10:51 PM
2 : نشريه دانشکده ادبيات و علوم انساني (تبريز) پاييز 1382; 46(188):19-44. |
وحي و الهام و انواع و مراتب آن در مثنوي مولوي |
رضايي ايرج* |
* دانشگاه علوم انتظامي |
وحي در قران مفهوم گسترش يافته اي دارد كه شامل انواع هدايت هاي ناشناخته از هدايت جماد و نبات و حيوان گرفته تا هدايت انسان را شامل ميشود. مولوي با نگاهي نو و بديع به آيات قراني، انواع و مراتب وحي را بيان داشته و همچنانكه شيوه خاص اوست تفسير عرفاني لطيف و بي سابقه اي ارائه ميدهد. او هر چند عالي ترين مرتبه وحي را مخصوص پيامبران عظام ميداند كه كسي را ياراي دستيابي بدان نيست ولي با بهاي آسمان را پس از ختم نبوت به روي زمينيان بسته نمي داند و مي گويد هر انساني باتحمل رياضت و مجاهدت مي تواند محل وحي الهي و در معرض وزش نسيمهاي رحمت و الهامات پروردگار قرار گيرد. نوشتار حاضر، سعي دارد آراء مولوي را در خصوص معاني و مراتب مختلف وحي در مثنوي باز نمايد و در پايان رابطه انسان كامل با وحي و الهام و عدم تفاوت وتمايز اساسي ميان اين دو اصطلاح را در نزد مولانا، مورد بحث و بررسي قرار دهد. |
كليد واژه: |
نسخه قابل چاپ |