پاسخ به:بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی
چهارشنبه 27 اردیبهشت 1391 10:50 PM
4 : نشريه دانشکده ادبيات و علوم انساني (تبريز) زمستان 1382; 46(189):61-79. |
تاثر منوچهري از معلقات سبع |
طلوعي آذر عبداله* |
* گروه زبان و ادبيات فارسي دانشگاه اروميه |
منوچهري دامغاني از شعراي طراز اول ايران در نيمه قرن پنجم هجري, شاعر طبيعت و عشق و نشاط و زندگي است. شاعري است لطيف طبع و شيرين سخن و داراي اشعاري طربناک و دل انگيز با ابداع مسمط دري تازه بر روي شعر فارسي گشوده و از علوم زمان خود از قبيل علم طب و علم دين و علم نجوم اطلاع دارد. بسياري از دواوين شعر تازيان را از بر کرده و همين اطلاع و آگاهي اش از فرهنگ و ادب عرب و اصرارش بر اظهار علم در شعر سبب شده است که بيش از شاعران هم عصر خود, از تصاوير ذوقي و عواطف و افکار شعراي عرب بويژه اعراب باديه متأثّر شود, آنها را استقبال و تضمين کند و گاه به اشاراتي از مطالع آن گونه قصايد در اشعار خود مبادرت ورزيده, اسامي و عناوين شعراي عرب را ذکر کند. هدف مقاله اين است که با مقايسه چند قصيده وي با اشعار دوره جاهلي و نشان دادن وجوه تشابه آنها با يکديگر از لحاظ مضامين و مفاهيم, چگونگي تأثر منوچهري از معلّقات سبع و علل گرايش بيش از حد وي به فرهنگ و ادب اعراب باديه در قياس با شعراي ديگر سبک خراساني هم عصر خود نشان داده شود. |
كليد واژه: |
نسخه قابل چاپ |