بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

آموزه گناه اوليه جزو آموزه‏های رسمی مسيحيت و مورد تایید کليسای کاتوليک است که کالون و لوتر، سردمداران نهضت اصلاح، نيز بر آن صحه و تاکید گذاشته‏اند. مفاد اصلی اين آموزه آلودگی نوع انسان است.

اين آموزه توجيهی براي ايده نجات‏بخشي مسيح است.برای ايده نجات بخشی مسيح، حاميان آمـوزه در حمايت از آن به کتاب مقدس و به ويژه نوشته‏های پولس رسـول استناد مـی‏کنند. بزرگترين پشتيبان و معمار اين آموزه قديس آگوستين (قرن چهاردهم ميلادي) است، اما از همان اوائل مخالفان، اين ايده را غيرمعقول و غير قابل دفاع دانسته و آن را مورد هجوم قرار می‏دادند. شاخص‏ترين مخالف آن پلاگيوس متفکرهم عصر آگوستين است. پس از وی نيز مخالفتها ادامه داشته و در عصر جديد دامنه اين مخالفتها گسترش بيشتری يافته است؛ اما دستگاه مسيحيت طی شوراهای مکرر و متعددی مثل شورای کارتاژ، شورای اورانژ و شورای ترنت، پيوسته آموزه را مورد تاکید قرار داده و مخالفان را به ارتداد و انحراف محکوم نموده است. اين مقاله فرايند شکل‏گيری آراي مخالفان و موافقان و سير تاريخی آموزه را پي می‏گيرد، تا بستري براي پژوهشهاي تخصصي در اين زمينه فراهم سازد.

 نسخه قابل چاپ