پاسخ به:بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی
چهارشنبه 27 اردیبهشت 1391 10:45 PM
1 : نشريه دانشکده ادبيات و علوم انساني (تبريز) زمستان 1382; 46(189):1-16. |
توبه در ايران باستان |
فكري ارشاد جهانگير* |
* دانشکده زبانهاي خارجي دانشگاه اصفهان |
از متون ايرانيان باستان چنين برمي آيد, که هر گاه شخصي عملي خلاف اخلاف يا شرع مرتکب مي شد, به عنوان کفارة گناه خود بايد به يک اقدام سودمند اجتماعي قيام مي کرد تا روح خود را از عقوبت آن گناه و عذاب دوزخ رهايي بخشد و بدين ترتيب ضمن پالودن روان خود, به آرامش ابدي در آن دنيا نيز دست يابد. از آنجا که "توبه" جنبة شخصي داشت, بايد اعتراف به گناه توسط شخص گناهکار و در زمان حيات خودش در اين دنيا انجام مي گرفت, ولي با گذشت زمان بنابر دلايل گوناگون به افراد اجازه داده شد, به جاي ديگري, مراسم اقرار به گناه و توبه را به جا بياورند و کفارة گناه را که کم کم به اظهار ندامت و پشيماني صرف محدود شده بود, به نيابت از طرف فرد خطاکار به عهده بگيرند. همچنين بعدها نوعي از خريد گناه نيز در ايران مرسوم گرديد و سرانجام اگرچه نيت اصلي "توبه" همچنان پاک و منزه پا برجا ماند ولي راههاي جبران گناه در طي قرون دچار دگرگوني شد. |
كليد واژه: |
![]() |
نسخه قابل چاپ |