بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

مقدمه
هدف از تحقيق حاضر طرح و توصيف مفهوم با هم آيي در زبان فارسي و توجه به نقش ترکيبات هم آيند در مسائل کاربردي اين زبان (مانند تاليف فرهنگ هاي آموزشي) است. در زبان فارسي، تاکنون بررسي مستقلي در اين بحث صورت نگرفته و جايگاه آن در دستگاه زبان مشخص نشده است.
نگارنده، در بررسي با هم آيي از نظرگاه هاي معنايي، ساخت واژي و نحوي (پايان نامه کارشناسي ارشد)، به اين نتيجه رسيد که تبيين و توضيح آن بر اساس معناشناسي موجه تر است. از اين رو، در اين مقاله ابتدا، در حوزه نظري مروري خواهم داشت بر آرا و ملاک ها و طبقه بندي برخي زبان شناسان غربي چون فرث، پالمر، مک اينتاش، لاينز، کروز، هليدي، رقيه حسن، و هارتمن و جيمز؛ و، در حوزه زبان شناسي کاربردي، براي يافتن الگويي در تاليف فرهنگ ترکيبات با هم آيند در زبان فارسي، به آرا تجربي هاوسمن و بنسون در تاليف فرهنگ با هم آيي اشاره خواهم کرد. سپس به بررسي سابقه طرح مسئله در زبان فارسي و آرائي که درباره آن اظهار شده خواهم پرداخت. سرانجام تعريف، تحليل و توصيف معنايي و صرفي اين پديده زباني در ترکيبات زبان فارسي و هم چنين پيشنهادي براي تدوين فرهنگ ترکيبات با هم آيند ارائه خواهم داد...

 نسخه قابل چاپ