بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

چهره مولانا، در چشم کساني که او را مي شناسند، در همه جاي جهان، چنان که بايد، چهره اي عرفاني است. تصوير او تصوير انساني است روحاني و معنوي که شکوه و جلال قدسي همچون هاله اي به گرد رخسار او حلقه زده است. شخصيت او، به دريايي عميق و زلال مي ماند که امواج بلند و سرکش عشق درآن، دم به دم، طوفان به پا مي کند. اين تصوير عمدتا از کتاب گران سنگ مثنوي او و ديوان غزليات شورانگيز شمس حاصل شده است. اما مولانا را علاوه بر مثنوي و ديوان شمس و فيه ما فيه و مجالس سبعه، کتاب ديگري نيز هست که همانا مکتوبات اوست، مجموعه يکصد و پنجاه نامه کوتاه و بلند به جا مانده از او که به ما کمک مي کند تا تصويري را که از شخصيت او در ذهن داريم برجسته تر و کامل تر سازيم.
مکتوبات مولانا بارها در ترکيه و ايران به چاپ رسيده است. مرجع ما در اين مقاله آخرين چاپ اين کتاب است که به تصحيح دکتر توفيق ھ. سبحاني و ويرايش احمد سميعي به سال 1371 به همت مرکز نشر دانشگاهي در تهران چاپ و منتشر شده است و دو مقدمه عالمانه از شادروانان عبدالباقي گولپينارلي و دکتر فريدون نافذاوزلوق در آغاز و نيز چند فهرست و نمايه در پايان کتاب بر فوايد آن افزوده است. چنان که افلاکي در مناقب العارفين مي نويسد، مولانا روزانه ده دوازده نامه مي نوشته و بنابراين، بر جاي ماندن اين تعداد نامه، از ميان نامه هاي بسياري که وي مي نوشته، تعجب آور نيست...

 نسخه قابل چاپ