بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

نسخه خطي پرارزشي به نام اختيارات شهنامه در کتابخانه گوتا (آلمان) به شماره 48 موجود است که فيلم آن با شماره 788 در کتابخانه مرکزي دانشگاه تهران نگهداري مي شود. از مندرجات اين نسخه خطي چنين برمي آيد که در سال 474 هجري علي بن احمد منتخبي از شاهنامه فردوسي را در سيزده باب بر حسب موضوع (به ترتيب در: توحيد، ستايش خرد و آفرينش عالم، ستايش پيامبر (ص) و اهل بيت (ع)، مدح ملوک، غزل و وصف خوبان، وصف بزم و بهار، وصف شب و روز، امثال و حکمت، وصف جنگ، نکوهش جهان، پند و موعظه، وصف پيري، وصف مرگ) به نام سلطان ملکشاه سلجوقي گرد آورده و مقدمه و موخره اي منظوم بر آن افزوده است.
نسخه مذکور در قرن نهم هجري براي پادشاه عثماني سلطان محمد فاتح تحرير شده است. خاورشناس برجسته، پاول هرن، نخستين کسي است که از اين دست نويس پرارزش ياد کرده و در سال 1897 ميلادي از آن در تصحيح لغت فرس اسدي سود جسته است (هرن، ص سيزده). اختيارات شهنامه سال ها پس از هرن در ايران مورد توجه برخي از شاهنامه شناسان قرار گرفت و چند بار درباره آن اظهار نظرهايي صورت گرفت که بعضا مغاير يکديگر بود و اخيرا در سال 1379 خورشيدي به کوشش مصطفي جيحوني و محمد فشارکي و به سرمايه مرکز خراسان شناسي آستان قدس رضوي به چاپ رسيد.
درباره اين کتاب و اطلاعات مربوط به آن ذکر سخني چند خالي از فايده نيست...

 نسخه قابل چاپ