بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

زبان و فرهنگ دو مقوله متاثر از يکديگرند. زبان، به عنوان جزئي از فرهنگ جامعه، هم در ساختار و اجزاي خود و هم در کاربرد، از ارزش هاي فرهنگي جامعه تاثير مي پذيرد و حتي، در مراتبي، با آنها شکل مي گيرد و متقابلا در تکوين و توسعه فرهنگ و هويت بخشيدن نقش تعيين کننده دارد. در روند طولاني و تدريجي تحول، ارزش هاي فرهنگي زبان، به عنوان يکي از اجزاي نسبتا ديرپاي فرهنگي، هر چند در برابر فشار براي تغيير تا حدودي پايدارتر است، دنباله رو اين تحولات است و در پي تحولات اجتماعي مي توان تغييرات تدريجي زباني را نيز انتظار داشت. با اين همه، زبان نه تنها نشان دهنده نگرش فرهنگي سخنگويان معاصر است که نگرش فرهنگي گذشتگان را نيز مي نماياند. متن ها و داستان هاي کهن منابع ارزشمند و در خور توجهي هستند براي بررسي برخي مسائل فرهنگي.
در اين مقاله، از خلال پاره اي نوشته هاي سغدي، به مقام زن در ايران و نگرش نياکان ما به زنان توجه و نشان داده شده است که زنان در تاريخ فرهنگ اين مرز و بوم از حرمت و اعتبار والايي برخوردار بوده اند و اين معني در بعضي از متون سغدي بازتاب يافته است.
در آثار اصيل زبان سغدي يا در متن هاي سغدي بودايي و ماني و مسيحي که از زبان هاي ديگر به زبان سغدي ترجمه شده اند، به ويژه در نامه ها و اسناد به دست آمده از کوه مغ و در نوشته هاي روي سکه ها، مجموعه اي از عناوين و القاب براي مراتب و درجات اجتماعي و جود دارد که به دسته بندي هاي نجيب زادگان زمين دار مربوط مي شده است. اين القاب، که در جامعه سغديان ثبات و قوام يافته بودند، به صور گوناگون در منابع مکتوب منعکس گشته اند. در اين مجموعه، القابي نيز مختص بانوان داراي منزلت هاي اجتماعي گوناگون ديده مي شود. در مقاله حاضر، چند لقب مربوط به زنان اشراف بررسي مي شود...

 نسخه قابل چاپ