بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

وامق و عذرا، ميرزا محمد صادق نامي، به کوشش رضا انزابي نژاد - غلامرضا طباطبايي مجد، مرکز نشر دانشگاهي، تهران ????، بيست و چهار+??? صفحه.
ميرزا محمد صادق موسوي اصفهاني، متخلص به «نامي»، منشي و وقايع نگار دولت کريم خان زند و شاعر خوش قريحه نيمه دوم قرن دوازدهم هجري است که در سال 1204 ق در گذشته است. وي مولف تاريخ گيتي گشاي (در تاريخ زنديه) است، که اول بار در 1357 با تصحيح و مقدمه شادروان سعيد نفيسي به چاپ رسيده است. همچنين پنج مثنوي به تقليد از خمسه نظامي گنجوي سروده، که خود آن را نامه نامي خوانده، و مشتمل است بر: درج گهر، خسرو و شيرين، ليلي و مجنون، وامق و عذرا، يوسف و زليخا.
از چهار مثنوي نامي، دستنويس هايي بر جاي مانده، اما از نسخه يوسف و زليخاي او نشاني در دست نيست (مقدمه وامق و عذرا، ص ده). در فهرست نسخ دارالکتب قاهره، پنجمين مثنوي نامه نامي (نسخه آن کتابخانه)، به جاي يوسف و زليخا، با عنوان ويس و رامين معرفي شده است (منزوي، فهرست نسخه هاي خطي فارسي، تهران 1351، ص 3261 و 3306) و، اگر اين عنوان درست باشد، ظاهرا احتساب يوسف و زليخا جزو نامه نامي اصلا سهو بوده است.
وامق و عذرا چهارمين مثنوي از خمسه نامي است که در 2716 بيت، در بحر رمل مسدس محذوف (يا مقصور)، سروده شده و چندين ساقي نامه در ضمن آن آمده است. در اين مثنوي، چنان که مصححين نيز نوشته اند، «زبان شاعر پخته و تصويرها دل پذير و استوار و در خور يک منظومه غنايي است» و بعضي نکات لغوي از آن مستفاد مي شود. (مقدمه وامق و عذرا، ص يازده) ...

 نسخه قابل چاپ