بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

در اين مقاله برآنيم كه عناصر عاميانه غزليات حافظ را باز شناسيم و نشان دهيم. با توجه به اينكه غزل حافظ نمونه درخشان اين نوع در شعر فارسي شمرده شده، شايد در نظر اول جستجوي عناصر عاميانه در آن بيهوده به نظر آيد. اما، پس از بررسي اشعار شاعر شيراز به قصد يافتن اين عناصر در آن، مشخص مي گردد كه خواجه در آفرينش هنري خود تا حد زيادي به زبان عاميانه توجه داشته و به عنوان يكي از مصالح اصلي زبان هنري از آن بهره گرفته است. نتيجه ديگري كه از اين مطالعه به دست خواهد آمد تعيين درجه امكان هم نشيني اين دو جنبه زباني يعني زبان ادبي و زبان عاميانه در يك اثر و كيفيت آن است- دو جنبه اي كه تا حدودي متباين به نظر مي رسند. ضمنا، در اين بررسي، سعي خواهد شد پيوند اين دن مرتبه زباني و ميزان وابستگي زبان ادبي به زبان عاميانه در روند آفرينش غزليات حافظ مشخص گردد.

 نسخه قابل چاپ