بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

منوچهر آتشي در سال 1312 يا سال 1310 در روستاي دهرود دشتستان از بخش بوشکان بوشهر به دنيا آمد. آموزش هاي ابتدايي و متوسطه را در مدارس بوشهر و آموزش هاي بعدي را در دانشسراي مقدماتي شيراز و دانشسراي عالي تهران (رشته زبان و انگليسي) به پايان رساند و از سال 1333 تا سال 1359 آموزگار و دبير دبيرستان هاي بوشهر و تهران بود. وي در سال 1359 بازنشسته شد و به زادگاه خود، بوشهر، بازگشت و در شرکتي خصوصي (مهندسي مشاور) به کار پرداخت. آتشي مدتي نيز، در رده کارمند روزمزد، در صدا و سيما، در تهران مشغول کار بود و سرپرستي بخش شعر مجله تماشا را به عهده داشت و مقاله هاي انتقادي و اشعاري چند در اين مجله به چاپ رساند.
آتشي سرودن شعر را از نوجواني آغاز کرد و به تاثيرپذيري از محيط روستايي، نخلستان ها، دريا، صحرا و زمين هاي تفته جنوب ايران و با الهام از ترانه هاي فايز دشتستاني به کار شاعري افتاد. سروده هاي نوجواني او در قالب ترانه ها و غزل هاي ساده و ابتدايي در سال هاي اول آموزش وي در دبيرستان در روزنامه هاي محلي به چاپ مي رسيد. از آن جمله است:
تراديدم سخن بر لب شکستم
پري ديدم کتاب عقل بستم
بيا بر دامنم چون ژاله بنشين
که من چون لاله در راهت نشستم

 نسخه قابل چاپ