بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

روبر گوتيو (1916-1876)، زبان شناس فرانسوي، از بنيان گذاران سغدي شناسي در فرانسه، طي سال هاي 1916-1911 هم خود را مصروف تحقيق در زبان سغدي كرد. ماموريت هاي باستان شناختي پل پليو، چين شناس فرانسوي، در سال هاي 1908-1906 در آسياي مركزي و چين، به كشف متون پرارزشي به زبان هاي تبتي، چيني،‌ عربي، تركي، سغدي، و ختني منتهي شد كه به قرن هاي ششم تا نهم ميلادي،‌ تعلق داشت و در غارهاي شهر تونهوآنگ، از منازل قديم راه ابريشم در چين مركزي، نهاده شده بود. (فرهنگ خاورشناسان، ج 3، ص (173
گوتيو، كه نتايج يكي از اولين تحقيقات خويش را با عنوان «درباره نام زردشت» در سال 1910 منتشر كرده بود، از اين رهاورد علمي استقبال كرد و بي درنگ به بررسي متون سغدي ياد شده پرداخت و موفق به خواندن آنها شد (MEillEr 1922, p. 216). او نخستين مقاله خود در اين باب را با عنوان «درباره الفباي زبان سغدي» در مجله آسيايي به چاپ رساند و، از آن پس، به نشر پياپي مقاله هايي در همان حوزه ادامه داد. از او، در سال هاي 1911 و 1912، چهار مقاله با عنوان هاي «چند اصطلاح فني بودايي و مانوي»،‌ «درباره نام هاي ده عدد نخست در زبان سغدي بودايي»، «درباره تاريخ گذاري در زبان سغدي»،‌ «نكاتي درباره زبان و خط ناشناخته اسناد مكشوفه اشتاين - كاولي» انتشار يافت. در مقاله اخير، امكان شناسايي حروف سغدي متوني كه اشتاين در غارهاي تونهوآنگ كشف كرده بود مطرح و تفسيري اجمالي از اين متون ارايه شد.

 نسخه قابل چاپ