بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

دكتر محمد خوانساري، عضو پيوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسي و استاد منطق دانشگاه تهران، روز پنج شنبه 13 اسفند 1388، در سن هشتاد و هشت سالگي، پس از طي دوره چند ماهه بيماري، در بيمارستان آراد در تهران درگذشت.
وي در سال 1300 ش در اصفهان متولد شد؛ مقدمات سنتي را در مكتب خانه همين شهر آموخت؛ پس از طي تحصيلات ابتدايي، وارد دانشسراي مقدماتي اصفهان شد؛ در 1319 با احراز رتبه اول امتحانات نهايي آن را گذراند و، براي ادامه تحصيل،‌ وارد دوره پيش دانشگاهي (préparatoire) دانشسراي عالي تهران شد و، در اين مرحله، از محضر درس استاداني چون جلال الدين همائي، مدرس رضوي، دكتر رضازاده شفق بهره مند گرديد. سپس، به سابقه گرايش شخصي، وارد رشته فلسفه و علوم تربيتي دانشسراي عالي تهران شد و محضر استاداني چون دكتر علي اكبر سياسي، دكتر يحيي مهدوي، دكتر غلامحسين صديقي، و فاضل توني را درك كرد. وي در سال 1323 از رشته فلسفه و علوم تربيتي فارغ التحصيل شد و، براي تدريس به استخدام آموزش و پرورش درآمد و سه سال در دبيرستان عظيميه شهر ري تدريس كرد. سپس، به دعوت دكتر علي اكبر سياسي، به دانشگاه تهران منتقل شد و تدريس دروسي چون روان شناسي تربيتي، عربي، و تصدي آزمايشگاه روان شناسي را بر عهده گرفت. در همين ايام، در رشته ادبيات فارسي نيز نام نويسي كرد و در سال 1329 به اخذ ليسانس در اين رشته نايل شد و آن را تا مقطع دكتري ادامه داد؛ اما، پيش از دفاع از رساله دكتري خود با موضوع «توصيف كيفيات نفساني در مثنوي مولانا» به راهنمايي استاد فروزانفر، در سال 1337 به فرانسه رفت و سه سال در شهر پاريس به مطالعات علمي اشتغال داشت و، در سال 1340، به اخذ درجه دكتري از دانشگاه پاريس در رشته منطق و فلسفه توفيق يافت.

 نسخه قابل چاپ