بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

در سال 1634، اثري با عنوان Gulistan ou l’empire des roses (گلستان يا گل هاي سرخ)، تاليف سعدي، شهريار شاعران ترک [کذا] و ايراني، در يک جلد 166 صفحه اي به قطع رقعي، در پاريس به بازار آمد. اين نخستين آزمايش ترجمه اي، که تنها ترجمه و شرح چند پاره از اثر را در برداشت و کمتر از نيمي از متن اصلي را شامل مي شد، به قلم آندره دوريه بود که با ترجمه اي از قرآن نيز شناخته شده بود. چندي پس از آن، در سال 1651، گئورگ گنتس، رايزن ژان ژرژ دوم امير ساکس، متن و ترجمه لاتيني گلستان را در آمستردام، به نام لاتيني شده Gentius، به چاپ رساند. سه سال پس از او، آدام الشلگر، که به سمت ديلماج در هيات ديپلماتيک اعزامي فردريک سوم دوک شلسويگ – هولشتاين - گوتورپ به روسيه و ايران عضويت داشت و آشنايي خود با زبان فارسي را در مهد تکلم به آن کامل کرده بود، ترجمه اي از همين اثر سعدي را در سال 1654 منتشر ساخت و، به همين مناسبت، اولئاريوس لقب گرفت؛ وي، چنان که خود گفته، از پيرمردي ايراني به نام حق وردي «خداداد» کمک گرفته بود. اين حق وردي همراه جمعي بود که شاه ايران متقابلا و به رسم سپاسگزاري به نزد دوک فرستاده بود. اما بوستان، اثر ديگر سعدي، تنها با ترجمه اي به زبان هلندي شناخته شد که در سال 1688 در آمستردام به چاپ رسيد و مترجم آن معلوم نيست. ترجمه لاتيني تامس هايد همچنان چاپ نشده ماند. اين است چند و چون منابعي که لافونتن، سنسه، ولتر، پدر روحاني بلانشه، هردر، و گوته از آن بهره جستند.

 نسخه قابل چاپ