بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

شيخ محمد علي موذن سبزواري خراساني از شعراي عهد صفويه و از مشايخ بزرگ سلسله ذهبيه، معروف به ذهبيه كبرويه،‌ است. وي در عهد سلطنت شاه عباس دوم صفوي (1077-1052) مي زيست و در عصر خود از اكابر فضلا و عرفا بود. موذن، به روايت قصص الخاقاني، از اهالي مشهد و پدرش در آستان مقدس امام رضا عليه السلام مشغول خدمت بود. وي ابتدا نزد ميرمحمد زمان، مشهور به مجتهد، به كسب علوم ديني پرداخت. سپس به خدمت درويش حاتم زراوندي خراساني، از درويشان خردمند آن ديار و از بزرگان طريقت ذهبيه، روي آورد، و پس از رحلت او، خلافتش را بر عهده گرفت و به تاسيس خانقاه و ارشاد مريدان همت گماشت. در سال 1062، با جمع كثيري از مشهد مقدس و ساير شهرهاي خراسان براي اداي فريضه حج عازم مكه معظمه شد. پس از مدت ها اقامت در مشهد، بار ديگر در سال 1065، با جمع كثيري از فقرا، به زيارت خانه خدا شتافت. پس از بازگشت از سفر حج، مدتي معتكف خانقاه تصوف بود. سپس، در سال 1076، عازم اصفهان گرديد و در آنجا انزوا گزيد و به مطالعه كتب احاديث مشغول شد. (شاملو، ج 2، ص (185-184

 نسخه قابل چاپ