بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

يکي از وجوه مشترک داستان ها، روايت کيفيت و کميت روابط ميان شخصيتهاي داستاني است که به دو شکل کلامي و غيرکلامي آشکار ميشود. ميزان استفاده از اين دو نوع ارتباط و چگونگي ترکيب آن ها در روايت، با توجه به اهداف نويسنده و نوع مخاطب تغيير ميکند.
در داستان هاي کودکان به ويژه براي گروه سنّي الف و ب ارتباط غيرکلامي معمولا حضور چشم گيرتري در روايت دارد و کارکردهاي گوناگوني از جمله کامل کردن، تکرار کردن و تاکيد ورزيدن بر پيامهايي دارد که از طريق ارتباط کلامي منتقل ميشوند، گاه نيز کارکرد جانشيني دارد و به جاي ارتباط کلامي روايت ميشود.
داستان دو دوست اثر هدي حدادي که موفقيت هايي را در عرصه داخلي و بين المللي کسب کرده است، از جمله داستان هاي کودکان است که در آن فقط روابط غيرکلامي شخصيتها روايت شده است. اين مقاله در صدد است تا با نگاهي بين رشته اي اين داستان را از منظر نشانه هاي ارتباط غيرکلامي، از جمله رفتارها، زمان، مکان، زيبايي شناسي تصاوير و ... بررسي کند تا پيام هايي را که نويسنده کوشيده است از طريق عناصر غيرکلامي به خواننده منتقل کند آشکار نمايد. هم چنين مقاله مي خواهد نشان دهد که اين داستان در تقسيم بندي هايي که از ادبيات کودک ميشود جزء کدام نوع قرار ميگيرد و اين مساله چه تاثيري در شکل گيري ارتباط بصري دارد.
نتيجه بررسي ها نشان ميدهد که اين داستان جزء ادبيات فانتاستيک واقعي است و تخيل در ساختار آن اهميت بسياري دارد. در اين داستان از ميان ارتباطات غيرکلامي، بيش تر زيبايي شناسي تصاوير و رفتارهاي حرکتي در جريان انتقال پيام نقش دارند و رفتارهاي آوايي و رفتارهاي چهره نقش کمتري ايفا ميکنند.

 نسخه قابل چاپ