بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

مقاله حاضر بر آن است تا در گام نخست، تفاوت هاي بين ادبيات کودکان و بزرگ سالان را از منظر روش هاي ترجمه مشخص نمايد و سپس به رويکردهاي ترجمه اسامي خاص شخصيت ها در ادبيات کودکان بپردازد. بخشي از ترجمه هاي فارسي «قصه هاي پريان»، اثر هانس کريستن اندرسون به عنوان نمونه اي از ادبيات کودکان تک وجهي و بخش هايي از داستان هاي بلندي مانند «ديويد کاپرفيلد» اثر چارلز ديکنز و «ماجراهاي آليس در سرزمين عجايب» از لوييس کارول به عنوان نمونه هايي از ادبيات کودکان چندوجهي مورد بررسي و مقايسه با روش هاي رايج در ترجمه ادبيات کودکان قرار مي گيرند. از نتايج مطالعه حاضر چنين برمي آيد که ادبيات کودکان به ويژه ادبيات کودکان تک وجهي به لحاظ ماهيت حاشيه اي در نظام چندگانه ادبي بيش تر مورد اقتباس مترجمان قرار مي گيرد؛ در حالي که کاربرد اين شيوه ها در ترجمه ادبيات بزرگ سالان پسنديده نيست. درحقيقت، ادبيات کودکان در مقايسه با ادبيات بزرگ سالان بيش تر بومي سازي مي شود. علاوه بر اين، مي توان ده روش متفاوت در ترجمه اسامي خاص شخصيت هاي ادبيات کودکان به کار برد که از اين قرارند: بازآفريني، بازآفريني و اضافه کردن توضيحات به متن، جايگزيني اسم خاص مبدا با نامي عام در زبان مقصد، انطباق اسم خاص با قواعد واجي آوايي زبان مقصد، جايگزيني اسم خاص با نامي آشناتر از زبان مبدا و يا نامي با عملکرد يکسان و آشنا براي ملل متفاوت، حذف کردن، معادل يابي، جايگزيني اسم مبدا با نامي در زبان مقصد که معناي ضمني متفاوتي دارد، جايگزيني اسم خاص با نامي ديگر از زبان مقصد (جانشيني)، جايگزيني اسم خاص با اسم خاص معادل آن در زبان مقصد. اين رويکردهاي ترجمه بر حفظ نقش اسامي خاص متن مبدا نقش بسزايي دارند.

 نسخه قابل چاپ