بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

آثار ادبي کودکان با اهداف متفاوتي خلق مي شوند. زمينه سازي براي رشد جنبه هاي فردي و اجتماعي کودکان و پرورش استعدادهاي ذهني و شکوفايي ذوق هنري آنان، از جمله اهداف ادبيات کودکان است که توليدکنندگان اين دسته از آثار براي رسيدن به اهداف بالا و اثرگذاري بيش تر بر مخاطبان از شگردهاي گوناگوني بهره مي گيرند. استفاده از قالب ترانه و گزينش ساختار روايي در ترانه سرايي براي کودکان يکي از شيوه هاي توليد آثار ادبي است. اين مقاله برآن است تا عنصر روايت را در ترانه هاي کودکانه مصطفي رحماندوست بررسي کند و ويژگي هاي روايي آن ها را توصيف و تبيين نمايد و با در نظر داشتن خصوصيات داستان هاي ميني ماليستي، عناصر داستاني شکل دهنده روايت هاي رحماندوست را در ترانه ها تحليل کند؛ عناصري مانند پيرنگ، کانون روايت، شخصيت پردازي، صحنه پردازي، درون مايه، لحن، سبک و زبان. اين تحقيق، در نظر دارد جنبه هاي زيبايي شناسانه ترانه هاي روايي کودکان را باز نماياند و ويژگي هاي خاص روايت کودکانه را توضيح دهد. روش تحقيق توصيفي- تحليلي و شيوه گردآوري اطلاعات، کتابخانه اي است و در اين پژوهش ده ترانه از سروده هاي رحماندوست بررسي مي شود. يافته هاي اين پژوهش نشان داد که رحماندوست با بهره گيري از پيرنگ کلاسيک، قهرمان منفرد و فعال، کانون روايتي من داناي کل محدود، زبان عاميانه و گفتاري، لحن برون گرا و همچنين با استفاده از شيوه ميني ماليستي در شخصيت پردازي و صحنه پردازي به ساختار روايي منسجمي دست يافته است.

 نسخه قابل چاپ