بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

در هنر به صورت عام و شعر کودک به وجهي خاص، تاکيد بر تنظيمات زيبايي شناسانه و ترفندهاي زباني، ادبي و ساختاري است؛ چون ادبيات کودک و نوجوان بايد بيش تر از هنرهاي ديگر از لحاظ ميزان و چگونگي ايجاد ارتباط ارزيابي شود. نسبت متن ادبي با مخاطبان کودک و نوجوان کاربردي نظري و زيبايي شناسي است که يک سره از بافت اجتماعي و کاربرد تاريخي جداست. در ادبيات کودک ايران، شعر «باران» يکي از خوش ساخت ترين و گوياترين آثاري است که بيش از چهل سال در کتاب هاي فارسي دوره ابتدايي گنجانيده شده است. راز اين ماندگاري و توفيق چيست؟ بي شک، يک اثر ادبي با تکيه بر محتوا و بافت تاريخي نمي تواند اقتدار خود را براي طولاني مدت حفظ کند؛ زيرا با گذشت بافت تاريخي و کهنه شدن مضمون و موضوع، آن اثر نيز رونق خود را مي بازد و بي مصرف مي شود. به نظر مي رسد اشارت ها و انتظارات فرماليستي و زباني تعبيه شده در ساختمان شعر «باران»، مانند جسميت زبان، قدرت تطبيق پذيري فراوان، ساختار اپيزوديک، موسيقي غني، پايان پذيري خلاق و .... از عوامل توفيق شعر «باران» مي باشد. در اين مقاله سعي مي شود که اين مساله با توجه به نظريه ساخت گرايي و فرماليسم بررسي گردد.

 نسخه قابل چاپ