بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

فرايند قاعده افزايي چيزي نيست جز توازن در وسيعترين مفهوم خود و اين توازن از طريق «تکرار کلامي» حاصل مي آيد. در اين شگرد، قواعدي بر قواعد زبان معيار افزوده مي شود که موجب برجسته سازي در متن ادبي مي گردد. قاعده افزايي موجب ايجاد موسيقي در زبان شعر مي گردد و استفاده از آن بر توانايي شاعر در بهره گيري از ظرفيتهاي زباني به منظور ناآشنا ساختن و برجستگي زبان دلالت مي کند. از اين رو صورتگرايان روس، آن را عامل شکل گيري اثر ادبي مي دانند.
در اين پژوهش، پس از بحث درباره قاعده افزايي، شگردهاي آن در شعر حميد مصدق بررسي مي شود تا مشخص گردد که اين شگرد ادبي تا چه اندازه توانسته است در شعر او موجب برجسته سازي شود. روش اين تحقيق، تحليلي است که اشعار نيمايي حميد مصدق را از طريق قاعده افزايي در سطوح تحليلي آوايي و واژگاني مورد بررسي و مداقه قرار داده است تا چگونگي استفاده وي از شگردهايي قاعده افزايي آشکار شود. بعد از کندوکاو در اشعار حميد مصدق مشخص شد وي با تسلطي که بر امکانات زبان فارسي دارد بخوبي توانسته از ذخاير اين زبان به منظور تشخص زبانش بهره گيرد و با به کارگيري مطلوب توازن آوايي و واژگاني در حيطه قاعده افزايي به عادت زدايي دست زند و از اين رهگذر موجب برجسته سازي و آهنگين تر شدن کلام خود گردد.

 نسخه قابل چاپ