بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

پرداختن به شخصيتهاي هر داستان و تحليل وبررسي ويژگيهاي آن از جمله مباحثي است که درپژوهشهاي ادبي جايگاه خاصي يافته است. شناسايي و معرفي اين شخصيتها و ويژگيهاي آنان به شناخت بهتر و دقيقتر از داستان و نويسنده يا سرايندهآن منجر مي شود. برخي از اين شخصيتها با توجه به حضور و نقشي که درداستان دارند به عنوان شخصيتهاي اصلي شناخته مي شوند و داستان حول محور شخصيت و اعمال آنها شکل گرفته است. شخصيتهايي نيزهستند که به ظاهر نقش چندان مهمي درروند داستان ندارند، اما با کمي دقت و دوباره خواني داستان مي توان به تاثير شگرف و نقش کليدي ـ اما پنهان ـ آنان پي برد، چونان که اگرآن شخصيت حذف شود، روندکلي داستان دگرگون مي شود.
در داستان خسرو شيرين، همان گونه که از نامش بر مي آيد، شيرين و خسرو نقشهاي اصلي را دراين داستان ايفا مي کنند و شاپور شخصيتي است کليدي اما درتحليل هايي که ازاين داستان ارايه شده است چونان که بايد به اين شخصيت پرداخته نشده است.
در اين مقاله کوشش شده است، جنبه هاي مختلف شخصيت شاپور، نقش وتاثيراو در شکل گيري و جهتيابي داستان خسرو و شيرين تحليل شود و توانمندي نظامي گنجوي در خلق چنين شخصيتهاي پيچيده و موثر و استفاده بهينه او از اين شخصيتها در ساختار داستان مورد بررسي قرارگيرد.

 نسخه قابل چاپ