بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

«بينامتني» نظريه اي است که به روابط بين متوني مي پردازد که موجب آفرينش متن جديد مي شود و هر متن ادبي را به منزله «جذب و دگرگون سازي ديگر متون گوناگون گذشته و يا همزمان با آن» مي داند. در دهه شصت قرن بيستم ميلادي، ژوليا کريستوا، ناقد فرانسوي بلغاري الاصل، اين نظريه را ارايه کرد که بشدت مورد توجه ناقدان قرار گرفت. روابط بينامتني قرآن با اشعار احمد مطر، شاعر عراقي به گونه زيبا و ابتکارانه اي رخ داده است تا آنجا که اين روابط بينامتني با قرآن از ويژگيهاي برجسته شعري اين شاعر به شمار مي رود . عمليات بينامتني در اشعار احمد مطر نشاني مي دهد که بيشترين شکل بينامتني قرآني درشعر اين شاعر به صورت نفي کلي (حوار) است که بالاترين شکل تناص يا بينامتني به حساب مي آيد وهمين امر، شعر وي را موثر، عميق و جذاب کرده است.

 نسخه قابل چاپ