بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

قافيه يکي از جلوه هاي موسيقي شعر است؛ اما اغلب نقش صوتي و موسيقايي آن ناديده گرفته شده است. از آنجا که آشنايي حافظ با روابط پيچيده نظام آوايي کلمات، زنجيره اي از گوشنوازترين قوافي را در کنار ديگر تناسبها و تضادها، صنايع بديعي و اشارتهاي پنهان و آشکار آوايي و معنايي پديد آورده است، نگارنده مي کوشد، نقش موسيقايي قافيه را با تکيه بر غزليات حافظ مورد بررسي قرار دهد.
خوش تراشي واژه هاي قافيه، ساختهاي محکم و گوناگون قافيه ،که اغلب از حروف نرم و روان يا حروف پر طنين تشکيل شده است، حسن استفاده حافظ از موقعيت مکاني قافيه در جهت تشخص لفظي و معنايي مفهوم مورد نظر، تاثير طنين حروف قافيه در جبران محدوديتهاي وزني و القاي عاطفه مورد نظر شاعر، تناسب آوايي اجزاي بيت با حروف قافيه، تاثير صامتها و مصوتهاي مشترک بعد از روي در غناي موسيقي قافيه و اعنات در اين مقاله به عنوان عوامل گوشنوازي قافيه در شعر حافظ مورد بررسي قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ