بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

در سبك شناسي شعر سه عنصر سبك، شعر و، به تبع آن، زبان مندرج است. اين هر سه مفاهيمي سيال و دستخوش تحول اند. نوآوري در سبك با انتخاب يا هنجارگريزي و يا هر دو مقارنه دارد. لذا مطالعه سبكي بايد مسبوق به آگاهي از هنجار و كدهاي پيشيني يا دستگاه وسايل باشد؛ يعني نخست بايد ديد كه شاعر در كدام چارچوب زباني و سنتي جاي گرفته، كدام امكانات زباني و بياني و ساختاري در دسترس اوست تا سپس بازشناخت كه از اين امكانات چه عناصري را برگزيده، در آنها چه تصرفاتي كرده و نقش اين تصرفات در پيام او چيست. در اين نوشتار، ضمن تاکيد بر ثابت ماندن مفهوم سبک به رغم تحول و تطور آن، از مباحثي چون مفاهيم مربوط به سبک، بازشناسي عناصر سبکي، سبک شناسي علمي، رابطه مکتب و سبک، نسبت ميان سبک و ذهنيت؛ نقش سبک شناسي در مطالعه زبان ادبي؛ سبک جمعي و سبک شخصي و سبک به عنوان ابزار فرديت ساز گفت و گو مي شود.
هدف از اين مقاله تاملاتي درباره مباني سبک شناسي شعر با در نظر داشتن تازه ترين نظريات مربوط به آن است.

 نسخه قابل چاپ