بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

سه گرايش اصلي در نقد آثار ادبي با سه محوريت نويسنده، متن و خواننده که در طول زمان هر يک جايگاه خود را داشته اند، مطرح است. در گرايش اول، منتقد با مطالعه بيوگرافي نويسنده براي رسيدن به معني و مفهوم موجود در متن ادبي اقدام مي کند. در گرايش دوم که اساس نقد ساختارگرايان است، منتقد با مطالعه بر روي متن و ساختار آن درصدد درک نيات نويسنده است. در گرايش سوم با محوريت خواننده، منتقد او را عامل تعيين کننده، هم در آفرينش اثر و هم در دريافت معني آن، مي داند و با تکيه بر خواننده محوري، نقد خود را بر پايه تمايلات هويتي و زماني او بنا مي کند.
اين مقاله با هدف نشان دادن سير تحول نظريه هاي ادبي معطوف به خواننده، به توضيح درباره نظريات منتقدين گرايش سوم مي پردازد که تئوريهاي خود را بر پايه فلسفه پديدارشناسي بنا نهاده و با تکيه بر آزادي انسان و به تبع آن آزادي خواننده، برداشت فردي و تفسير معنايي وي را اساس نقد خود قرار مي دهند.

 نسخه قابل چاپ