بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

اين مقاله شرايط پيدايش تحليل گفتمان در زبان شناسي را بررسي مي کند، يعني در رشته اي که در چارچوب ساخت گرايي شکل گرفته و همواره دستور زبان را بر کلمه و متن مقدم داشته است. سختي و بي انعطافي ميراث زبان شناسي ساخت گرا و نارسائيهاي آشکار آن در پرداختن به روابط متن با فرهنگ و سوبژکتيويته، با مراجعه به نظريه هاي پساساخت گرا و فمينيستي و پويشهاي تامل گري و نوشوندگي بي وقفه آنها تا حدّي قابل جبران است. دستاوردهاي مهم مايکل هاليدي براي زبان شناسي به تاکيد بيشتر بر متن و مقدم شمردن آن بر کلمه يا جمله به عنوان واحد اساسي زبان انجاميده است. سودمندي بسياري از فنون نشئت گرفته از انواع گوناگون تحليل گفتمان زبان شناختي و نيز مراوده پرثمر با ساير رشته ها (خصوصا فلسفه و جامعه شناسي) خاطر نشان مي شود و مباحث کنوني همچون ماديت گفتمان، حالات چندگانه متن بودگي و مساله ضعف تامل گري در زبان شناسي يعني ناکامي در زير سوال بردن بسياري از مقوله هاي زبان شناختي، جامعه شناختي و فلسفي مورد استفاده آن، بررسي مي شود.

 نسخه قابل چاپ