بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

اگـر بتوان ادبـيات را آيـينه جامـعه دانسـت که در آن فــراز و فـرود فرهــنگ و انـديشـه بازتابانده مي شود، سنت پذيري و سنت گذاري و نيز سنت و نوآوري در آن جايگاه بارزي دارد. براي شناخت هر چه بيشتر اين جايگاه، مباحث جريان شناسي ادبي، به خوبي مي تواند پژوهشگر را با عوامل برون ساخت و درون ساخت ادبيات، «تحول» در چارچوب پويايي و «انحطاط» در چارچوب ايستايي و دلايل اين پويايي و ايستايي آشنا کند. جريان شناسي ادبي، بررسي شناخت فرايند در حال تحول ادبيات از سنت به سوي نوگرايي است.
چون شعر مشروطيت با بافت اجتماعي، سياسي و انقلابي اين دوره پيوند نزديکي دارد، به مثابه آيينه اي بازتابنده واقعيتهاي جامعه آن روز است، شعر دوره گذار و انتقال است و حد واسط بين سنت و نوگرايي به شمار مي رود، جريان شناسي شعر اين دوره اهميت و ضرورتي خاص مي يابد؛ به ويژه که مشروطيت بارزترين نمود آغاز تحول از سنت به نوگرايي است. از ضرورتهاي جريان شناسي شعر مشروطيت، آشنايي با پيشينه تاريخي جريان شناسي شعر اين دوره، پرداختن به اصول و مباني نظري شعر مشروطيت، توجه به پيوندهاي جريان شناختي بين شعر مشروطيت و انقلاب مشروطيت و عوامل موثر در اين بررسيها و پژوهشهاست. جريان شناسي شعر مشروطيت و ديگر دوره هايي که ويژگيهايي همانند اين دوره دارد، پژوهشي بايسته است که در مطالعات دوره معاصر جايگاه ارزنده اي دارد.

 نسخه قابل چاپ