بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

از جمله سنتهاي شعر پارسي که ريشه در ادبيات ساماني و شعر ستايشي و درباري دارد و حتي ميتوان پيشينه آن را تا ادبيات پيش از اسلام و به ويژه آيين گوساني پارتي نيز باز پس برد، روايت شعر است. در ادب عرب نيز روايت، پيشينه اي دراز دارد و يگانه راهي بوده است که يادگارهاي ادبي اعراب را از دوره جاهلي به روزگار اسلامي رسانيده است. روايت در پارسي، خوانده شدن شعر بر زبان راويان خوش آوازي بوده است که از سوي شاعر، عهده دار گزارش سخن او بوده اند. در اين مقاله پيشينه روايت شعر در ايران، زمينه هاي پيدايش آن، نامهاي برجاي مانده از راويان، کارکردهاي آنان و سرانجام، دگرگونيهاي راه يافته در مفهوم روايت بررسي شده است. در بخشي از مقاله نيز به پيشينه روايت در ادب عرب و پژوهش در سرچشمه روايت پارسي و پيوند آن با ادب عربي پرداخته شده است.

 نسخه قابل چاپ