بانک مقالات زبان و ادبیات فارسی

زبان شناسي نقش گرا يکي از سه نگرش اصلي زبان شناسي نظري است که در آن نقش و معنا توامان در نظر گرفته مي شود. از گرايشهاي مختلف اين نظريه، نقش گرايي هليدي را برگزيده ايم. در اين نظريه با سه نوع معنا روبه روييم: فرانقش تجربي، فرانقش ميان فردي و فرانقش متني. در اين مقاله برآنيم تا رمان چراغ ها را من خاموش مي کنم اثر زويا پيرزاد را با توجه به فرانقش ميان فردي (Interpersonal Metafunction) از نظريه نقش گراي هليدي بررسي کنيم. ابتدا به تبيين مباني تئوري نظريه پرداخته و سپس آن را بر روي متن مورد نظر پياده کرده ايم. بعد از تطبيق داده ها با مباني نظري و نمايش آن به صورت نمودارهاي آماري اين نتايج حاصل شده است که بيشترين زمان به  کار رفته در رمان مذکور، زمان گذشته است و براي زمان آينده کاربردي ديده نشد. همچنين وجه خبري از ساير وجه ها بيشتر به کار رفته است که گوياي سبک روايي رمان مي باشد. در انواع ادات نيز ادات کلامي بيشترين و ادات کيفي کمترين کاربرد را دارند.