مقالات نقش اخلاق در علوم و فناوری

امروزه، وخامت بحران هاي زيست محيطي تا حدي است که حيات انسان و ساير موجودات بر کره خاکي را به مخاطره انداخته است. به همين دليل، مباني نظري تعيين کننده تعامل انسان با طبيعت، از جمله اخلاق، مورد توجه علاقه مندان به محيط زيست مي باشد و تبيين نظريه اخلاق زيست محيطي مناسب، از ضروريات حفاظت و بهره برداري از محيط زيست محسوب مي گردد. اخلاق زيست محيطي رايج، بر طيفي از مباني ارزش ذاتي قرار دارند که انسان محوري و زيست بوم محوري، دوسر آن را تشکيل مي دهند اما، در سال هاي اخير تعامل مناسب انسان با محيط زيست طبيعي و راه حل بحران هاي زيست محيطي در بازگشت به مباني ديني و معنوي جستجو مي شود. در مقاله حاضر سعي شده است تا ديدگاه هاي اخلاق زيست محيطي با توجه به دو پرسش اساسي اخلاق درباره «کانون ارزش ذاتي» و «معيار عمل اخلاقي» تشريح شوند و نشان داده شود که چرا تبيين اخلاق زيست محيطي مبتني بر ديدگاه خدا محوري، ديدگاهي جامع تر براي حفاظت از محيط زيست مي باشد. در ادامه نيز، با ارايه رهيافت خود بوم شناسي، تلاش شده است تا رهيافتي در اخلاق زيست محيطي بر مبناي خدا محوري ارايه گردد که با الهام از انسان شناسي اسلام و با تاکيد بر بعد روحاني نفس انسان، تعامل مناسب انسان و محيط زيست را بر مبناي خودشناسي و صيانت نفس بنا مي نهد.

 نسخه قابل چاپ