مقالات نقش اخلاق در علوم و فناوری

هر پزشک با تجربه و کاردان براي توفيق در طبابت خود همواره به خاطر دارد که در ميان سامانه اي پيچيده و متعامل از عوامل هماره متغيري از جمله خرده فرهنگ هاي بيماران، نگرشها و ارزشهاي اخلاقي و اجتماعي آنان و نيز شرايط ويژه بيماري و حتي در مواردي الزام به تداخلات پزشکي به ظاهر متناقض قرار دارد و درک صحيح روابط متقابل اين عوامل از جمله پيش شرط هاي ظهور هنجارهاي رفتاري مناسب و به مطلوبت رسيدن رابطه ميان پزشک و بيمار است.
از اين رو ترسيم چارچوبي ظريف و کاملا متناسب با دغدغه هاي اخلاقي هر گروه از خرده فرهنگ ها و کشف بهترين الگوي تعامل و تعريف هنجارهاي رفتاري با تک تک بيماران عنصر اصلي و محوري فرايندهاي مرتبط با رفتارهاي پزشکي است که به برقراري تعادل مناسب در وزن دهي و جايگذاري دقيق عوامل فوق مي انجامد. بدين ترتيب نقاط بحراني در تحليل مفاهيم محوري چنين تعاملي به يک تعبير، محدوده معيار بخشي به رفتارهاي پزشکي در هر مورد را معلوم مي سازد و تفسير مباني ارزشي عميق و علل دست يازيدن به عنصر رفتاري در اين ميان امکان تشخيص کامل عوامل موثر و سپس تناسب بخشي آنها با شرايط بيمار و متعاقبا اقدام بايسته و مطلوب پزشکي را فراهم مي سازد.
بديهي است همه اين عناصر را مي توان همانند تصوير متشکل از خرده تصويرها پنداشت که به گونه اي پويا با يکديگر در کنش اند. در اين ميان سه عنصر اصلي ديدگاه هاي طبيب، دغدغه هاي بيمار و نظارت نظام بهداشت و درمان اجتماعي، تعيين کننده ميزان درک متقابل و همکاري و همياري پزشک و بيمارند و گزينه هاي پيش رو به تناسب آموزه هاي بيمار، ارزش هاي فرهنگي و اخلاقي وي و نيز توانايي هاي ذهني اوست. مجموعه همه اينها در عمل، هنجارشناسي رفتاري در اخلاق پزشکي را شکل مي دهند.

 نسخه قابل چاپ