مقالات نقش اخلاق در علوم و فناوری

زمينه: کاربرد برخي از فناوري هاي نوين در يک قرن اخير علاوه بر افزايش توليد محصولات کشاورزي، موجب به خطر افتادن پايداري زيست محيطي نيز شده است. اين در حالي است که با تخريب و آلودگي محيط زيست، ضمن تهديد حيات در زمين، ظرفيت توليد غذاي کافي و سالم براي جمعيت رو به رشد نيز کاهش خواهد يافت. اين تحولات که با تغيير در هنجارها و ارزش هاي جامعه و همچنين شکل گيري روابط جديد در تبادل محصولات کشاورزي همراه بوده است، ترويج نوعي از اخلاق کاربردي به نام اخلاق زيست محيطي در بين کشاورزان و دست اندرکاران بخش کشاورزي را لازم کرده است تا بهتر بتوان به حفاظت از منابع توليد در کشاورزي مانند آب، خاک، دام ها و گياهان اميد داشت.
روش كار: مقاله حاضر با روش توصيفي-تحليلي و با اين هدف تهيه شده است که مهمترين دلايل براي پرداختن ترويج کشاورزي به اخلاق زيست محيطي در راستاي حفاظت از منابع توليد در کشاورزي را تشريح نمايد.
نتيجه گيري: از آنجا که کشاورزي داراي بعد اخلاقي است، ضرورت دارد تا ترويج کشاورزي براي حفاظت از منابع توليد و اطمينان از مخرب نبودن فعاليت هاي کشاورزي بر محيط زيست، جايگاه مناسبي به اخلاق زيست محيطي در فعاليت هاي خود اختصاص دهد. اين ضرورت از منظر آموزشي بودن برنامه هاي ترويج، داوطلبانه بودن تغيير رفتار در ترويج کشاورزي و همچنين تربيت کارکنان مورد نياز قابل توجيه است. بنابراين، توصيه مي شود تا ترويج کشاورزي در راستاي تحقق يکي از مهمترين اهداف خود، يعني حفظ محيط زيست، آموزش اخلاق زيست محيطي به کشاورزان و ارشاد آنان را به صورتي دنبال نمايد که آنان بتوانند در کار و حرفه خود، تصميمات درستي در چگونگي رفتار با منابع توليد بگيرند و تعامل مناسب تري با محيط زيست طبيعي داشته باشند.