بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

در حوزه زبان قرآن، قرآن پژوهان ديدگاههاي متعددي ارايه کرده اند که جامع ترين و مانع ترين آنها، نظريه علامه طباطبايي است. ايشان معتقد است زبان قرآن ترکيبي از زبانهاي متعدد است، زبان برخي از گزاره هاي قرآن، اخباري و توصيف گر وقايع عيني، اعم از عيني محسوس و يا غيرمحسوس است که پنج دسته از آيات قرآن اينگونه اند:
ـ آيات طبيعت شناسانه: بيانگر وقايع و عوامل طبيعي اند.
ـ آيات جامعه شناسانه: گوياي قوانين اجتماعي و مقوله هاي جامع شناختي اند.
ـ آياتي که بيانگر وقايع و سنتهاي تاريخي اند.
ـ آيات هستي شناسانه: در بردارنده مضامين فلسفي و ماوراي طبيعي اند.
ـ آياتي که به ذکر قيامت، بهشت و جهنم مي پردازند.
زبان برخي ديگر از گزاره هاي قرآن توصيف گر يا غير شناختاري هستند. بيان احکام و دستورات، عبادت و پرستش، ذکر ثواب و عقاب و ... از آن جمله اند و برخي از گزاره هاي قرآن هم داراي زبان نمادين و تمثيلي مي باشند. اما طبق شواهد و علل متعدد مي توان گفت زبان تمام گزاره هاي قرآن، شناختاري است.

 نسخه قابل چاپ