پاسخ به:بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی
پنج شنبه 14 اردیبهشت 1391 2:27 PM
| 3 : فصلنامه انديشه نوين ديني زمستان 1387; 4(15):67-94. |
| توحيد افعالي در عرفان مولوي و كلام اشعري |
| شجاري مرتضي* |
| * دانشكده ادبيات، دانشگاه تبريز |
|
توحيد افعالي يكي از مراتب توحيد (مهم ترين اصل اديان آسماني) است. اشاعره با انكار نظام علي در عالم و ارجاع آن به عادت الاهي، تنها فاعل در عالم را خداوند مي دانند. مولوي كه در هستي جز وحدت و عشق نمي بيند و فعل و ذات عاشق را فاني در معشوق مي داند، بيان مي كند كه تجلي كامل اسما و صفات حق، نظام سببيت در عالم را ضروري مي كند. عليتي كه مولوي در هستي مشاهده مي كند، غير از عليت مصطلح در فلسفه مشائي است و لذا منافاتي با فاعليت مطلق خداوند ندارد. ملاصدرا با مباني خاص فلسفه خويش، استدلالي قوي بر قول مولوي در اين بحث اقامه كرده است. |
| كليد واژه: سبب، تجلي حق، وحدت وجود، فاعليت حق، مظاهر الاهي |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
