پاسخ به:بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی
پنج شنبه 14 اردیبهشت 1391 2:09 PM
2 : فصلنامه انديشه نوين ديني زمستان 1388; 5(19):43-60. |
رابطه ايمان و معرفت از منظر اماميه و اشاعره |
اخويان محمدعلي* |
* گروه معارف اسلامي، دانشگاه قم |
در اين نوشتار، رابطه ميان ايمان و معرفت در دو مکتب کلامي اماميه و اشاعره بررسي مي شود. رابطه ميان ايمان و معرفت با عنوان يک «مساله» ظاهرا براي اشعري ها مطرح نبوده است؛ اما چون آنها ايمان را حالتي نفساني و عطاي خدا مي دانند، شايد بتوان نتيجه گرفت آنان ايمان را مقدم بر معرفت مي دانند. البته ديدگاه متقدمان و متاخران اشاعره و تفاوت منظر آنها لازمه بحث از نسبت ايمان و معرفت است. اماميه بر اين هماني ايمان و معرفت تاکيد دارند. برخي از آنها بر اين يکساني به گونه اي اصرار مي ورزند که تصديق را مرادف شناخت و معرفت مي شمارند و سبب کفر کافران را نه پيروي آنها از شيطان، بلکه عدم شناخت آنان از خدا و رسول مي دانند. اگر معرفت، اصل ايمان و امري اکتسابي باشد چنانکه برخي از اماميه چنين مي انديشند پس ايمان، امري اکتسابي و مبتني بر کوشش است. |
كليد واژه: ايمان، معرفت، اشاعره، اماميه، تصديق، علم، حالت نفساني |
![]() |
نسخه قابل چاپ |