بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

تحقيق حاضر به منظور «بررسي تاثير آموزش دروس معارف اسلامي بر نگرش ديني دانشجويان» صورت گرفته است و براي انجام اين امر از روش پيمايشي استفاده شده كه هم به توصيف و هم به تبيين وضعيت جامعه آماري توجه گردد. جامعه آماري اين تحقيق را دانشجويان دوره روزانه دانشگاه هاي استان تهران تشكيل مي دهند كه از هر دو جنس (مذكر و مونث) در مقاطع كارشناسي، كارشناسي ارشد و دكتري در رشته هاي تحصيلي علوم انساني و هنر، علوم پايه، علوم پزشكي، فني و مهندسي، كشاورزي و دامپزشكي در سال تحصيلي 84-85 مشغول به تحصيل بوده اند. از كل جامعه آماري تعداد 1900 نفر به عنوان حجم نمونه تعيين گرديد. شايان ذكر است در اين تحقيق، از نمونه گيري تصادفي طبقه اي استفاده شد. به طور كلي نتايج نشان مي دهد كه:
1. نگرش ديني دانشجويان در حد مطلوب (يعني قوي و مثبت) است.
2. از ميان اجزاي نگرش ديني بعد عاطفي، بعد آمادگي رفتاري، بعد انگيزشي و بعد شناختي به ترتيب بالاترين نمره ها را به خود اختصاص داده اند.
3. دانشجوياني كه دروس معارف اسلامي (1) و (2) را گذرانده اند، نسبت به آنان كه اين دروس را نگذرانده اند، از نگرش ديني مطلوب تري برخوردار مي باشند؛ اما گذراندن يا نگذراندن ساير دروس معارف (اخلاق اسلامي، متون اسلامي، تاريخ اسلام، انقلاب اسلامي و ريشه هاي آن) تحت شرايط فعلي هيچ تاثيري بر افزايش يا كاهش نگرش ديني افراد نمونه ندارند.
4. با استفاده از روش «گام به گام» رگرسيون چند متغيري سهم و نقش متغيرهاي مستقل در تبيين متغير وابسته به ترتيب اهميت عبارتند از: شرايط مذهبي، ويژگي هاي رفتاري استاد، شرايط سياسي- اجتماعي حاكم بر جامعه، ارزيابي از نقش خود، نوع دانشگاه، ترم تحصيلي و درس معارف اسلامي (2).

 نسخه قابل چاپ