بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

اين مقاله به بررسي مسووليت حكومت اسلامي در آموزش و پرورش رسمي پرداخته و روش تحقيق مورد استفاده در اين مقاله روش اجتهادي رايج در فقه شيعي است. نويسنده در اين مقاله موضوع را از زواياي مختلف تبيين، و آرا و نظرات گوناگون در اين زمينه را مطرح و نقد كرده و در پايان، نظر خود را ارايه كرده است.
اين مقاله نشان مي دهد كه درباره نقش حكومت اسلامي در آموزش و پرورش رسمي ديدگاه هاي مختلفي وجود دارد. برخي معتقدند تعليم و تربيت اصالتا وظيفه والدين است و حكومت اسلامي تنها در حد ضرورت و براي پركردن خلاها و جبران كاستي ها دخالت مي كند و برخي ديگر معتقدند اين مسووليت به عهده حكومت است و والدين موظفند با دولت همكاري كنند. مبناي نظريه اول بخشي از نصوص ديني است كه بر وظيفه والدين در تربيت فرزندان تاكيد دارد و مبناي نظريه دوم نصوصي است كه حكومت اسلامي را عهده دار نقش تربيت مردم مي داند. نويسنده ديدگاه ديگري ارايه كرده است كه در آن با تاكيد بر فطري بودن حق آموزش و پرورش، تاثير تحولات اجتماعي و فرهنگي بر چند و چون اين حق پذيرفته شده است. در اين ديدگاه آموزش و پرورش علاوه بر يك «حق شخصي»، به عنوان يك «ضرورت اجتماعي» نيز تلقي شده است. بر اين اساس حكومت اسلامي، در قبال آموزش و پرورش و بر اساس مباني فقهي، يكي از «واجبات نظاميه» به شمار آمده، كه نظام زندگي انسان ها، بدان وابسته است.

 نسخه قابل چاپ