بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

تذكر، روشي برگرفته از قرآن است كه عبارت است از گفتار و يا رفتاري كه از مربي سر مي زند تا متربي را نسبت به آنچه از ياد برده و يا از آن غفلت كرده و يا از آن بي خبر است و اطلاع از آن براي او لازم است، آگاه سازد و احساسات او را در قبال آنها برانگيزد. نتيجه اين روش،‌ هوشيار شدن و متذكرشدن متربي و ايجاد نوع بيداري براي طي مسير هدايت در اوست. ارجاع به گذشته خود فرد و ديگران،‌ توصيه و سفارش، موعظه، تمثيل، مواجهه با وجدان، انذار و تخويف، سختگيري و فشار غيرمستقيم، و برخورد قهري و شديد، همه از شيوه هاي به كارگيري اين روش است. تذكردهنده، مخاطب، محتوي، و شيوه تذكر، اركان اين روش را تشكيل مي دهند كه هر كدام داراي ويژگي ها و شرايطي هستند. تاثير مفيد و كارآمدي روش تذكر در گرو رعايت اين شرايط است.

 نسخه قابل چاپ