بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

اين پژوهش، فرضيه «جبران مالي خسارت معنوي» را در حقوق اسلامي بررسي نموده است. پژوهشگر، پس از تعريف خسارت معنوي به خسارت وارد به روح، جسم، اعتبار، احساسات، عواطف، انديشه، هنر و آزاديهاي شخصي، در اثبات فرضيه از مفاهيم انسان شناسي و نظام اخلاقي و قواعد فقهي به روش کتابخانه اي و روش اجتهادي بهره جسته است. وي با تتبع گسترده در قاعده لاضرر و با عنايت به مقتضيات صدوري آن و انطباق عنوان ضرر و ضرار بر خسارت معنوي، و امکان اثبات حکم، و با توجه به روح و ملاک مندرج در قاعده مزبور و همچنين فلسفه تاسيس آن، جبران خسارت معنوي را به روشهاي شناخته شده ضروري دانسته است که يکي از اين روشها، روش جبران مالي است. قاعده نفي عسر و حرج با توجه به انطباق عنوان عسر و حرج بر بسياري از مصاديق خسارت معنوي و صلاحيت اثبات حکم شرعي به مانند قاعده لاضرر بر جبران مالي خسارت معنوي دلالت دارد.

 نسخه قابل چاپ