پاسخ به:بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی
پنج شنبه 31 فروردین 1391 8:58 PM
| 6 : الهيات تطبيقي زمستان 1389; 1(4):89-100. |
| نقد و بررسي ديدگاه ديويس درباره تجربه ديني وحياني (الهامي) |
| شيرواني علي* |
| * گروه فلسفه و كلام اسلامي، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه |
|
تجربه هاي وحياني (الهامي) يكي از انواع مهم تجربه ديني است كه صاحبانش آن را به يقين رسيدن ناگهاني، الهام، وحي، روشنگري، مشاهده عرفاني و بارقه بصيرت مي نامند. از نظر ديويس علايم مشخصه اين تجربه ها عبارتند از: 1. ناگهاني و كوتاه مدت بودن در غالب موارد؛ 2. دستيابي به معرفتي جديد از غير طريق استدلال يا ادراک حسي؛ 3. دريافت اين معرفت از سوي عاملي بيروني به نحوي سيل آسا و رگبارگونه در غالب موارد؛ 4. همراهي با يقين مطلق؛ 5. بيان ناپذير بودن در بسياري موارد. اين مقاله مي كوشد ضمن ارائه دقيق آنچه ديويس از منظر فلسفه دين مسيحي درباره اين دسته از تجربه هاي ديني بيان كرده، آراي او را از ديدگاه عرفان اسلامي نقد و بررسي كند. در اين مطالعه تطبيقي و انتقادي معلوم مي شود، آنچه ديويس تجربه ديني وحياني ناميده است، با آنچه در عرفان اسلامي كشف معنوي خوانده مي شود، ارتباطي تنگاتنگ دارد و در منابع عرفاني ما به گونه اي عميق تر و دقيق تر بررسي شده است. تمايز ميان وحي رسالي با ديگر مصاديق تجربه ديني وحياني و بيان تفاوت هاي اساسي اين دو، از جمله نكاتي است كه مورد توجه خاص عارفان مسلمان بوده است. |
| كليد واژه: تجربه ديني، تجربه وحياني، عرفان اسلامي، كشف و شهود، كشف معنوي، ديويس |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
