بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

جان راجرز سرل در اين گفتار به چهار مساله عمده و بحث انگيز در فلسفه ذهن مي پردازد، اما نقد او بر هوش مصنوعي از همه آن ها مهم تر و محوري تر مي نمايد. سرل با توسل به طبيعت گرايي زيست شناختي مي كوشد دوگانه انگاري ذهن و بدن را حل نمايد. او كليه حالت هاي ذهني را معلول فرايندهاي زيست شناختي اعصاب در مغز مي داند. به نظر او، مغز به وجود آورنده ذهن و ذهن ويژگي سطح بالاتر مغز است. پديده هاي ذهني به اندازه پديده هاي زيست شناختي نظير رشد، گوارش و ترشح صفرا واقعي هستند و نمي توان آن ها را به چيزي ديگر نظير رفتار يا برنامه رايانه اي فروكاست. ميان سطح ذهني و سطح زيست شناختي اعصاب، سطح واسطه اي از محاسبه وجود ندارد. برنامه رايانه اي چيزي بيش از يك دستور زبان نيست، حال آنكه ذهن داراي معناست و دستور زبان ما را از معناشناسي بي نياز نمي كند.

 نسخه قابل چاپ