بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

امام خميني بر تقسيم بندي قيصري بر مراتب عالم اشكال كرده، آن را از لواحق ماهيت دانسته نه وجود و اسم رحمن را مقام بسط (ظهور) و اسم رحيم را مقام قبض (بطون) وجود آورده، اسم «الله» را جمع بسط و قبض دانسته، لذا مانند فلاسفه، اسم رحمن را رب عقل اول و اسم رحيم را رب نفس كلي نمي گيرد.
جعل را متعلق به ماهيت مي گيرد و در حضرت علميه و غير آن بين وجود و ماهيت فرقي قائل نمي شود.
در بحث «شيئيت ثبوت» مي گويد: عين ممكن هرگز بوي وجود به مشامش نمي رسد و وجود واحد شخصي اطلاقي است ولي به واسطه اسما و صفات و صور اسما متعدد مي شود و اختلاف جواهر جنسيه را توسط جواهر فصليه آورده نه با اعراض كليه و درباره انواع حمد مي گويد: حمد فعلي اظهار كمال محمود با عمل است و حمد خداوند را در آينه تفضيلي مي داند و انواع حمد را ذاتا يكي مي گيرد كه فقط برحسب تكثر اسما و صفات مختلف مي شوند.

 نسخه قابل چاپ