بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

واژه هرمنوتيک را در لغت به معناي علم تفسير و تاويل مطرح کرده اند. اين واژه به دو بخش هرمنوتيک فلسفي و هرمنوتيک روشي تقسيم شده، همچنين اصطلاح هرمنوتيک در يک تقسيم ديگر با دو گرايش مفسر محور و مولف محور مطرح شده است. شايان ذکر است که در اين حوزه چند مساله قابل توجه وجود دارد: آيا مي توان بين قرآن و هرمنوتيک رابطه اي برقرار کرد؟ آيا اين رابطه معرفت روش جديدي به ما مي دهد؟ آيا مي توان به تفسير صحيح قرآن بدون دخالت پيش فرض ها نايل شد؟
مقاله حاضر، درصدد است ضمن بيان امکان رابطه قرآن و هرمنوتيک، درست ترين شيوه هرمنوتيکي را در ارتباط با تفسير و تاويل قرآني دريابد. روشن است که به کارگيري هرمنوتيک فلسفي، چون منجر به ديدگاه قرائت هاي مختلف و اعتقاد به تاثير پيش فرض ها به نحو افراطي و در نهايت نسبي گرايي مي شود، در تفسير قرآن جايز نيست؛ اما هرمنوتيک روشي و شيوه مولف محوري و متن محوري درست ترين راه در تفسير قرآن کريم است و ما را به فهم صحيح رهنمون مي سازد. البته اين امر التزام به يک سري قواعد تفسيري و تاويلي در اين راه را مي طلبد.

 نسخه قابل چاپ