بانک مقالات الهیات و معارف اسلامی

به باور اکثر شارحان، استدلال زبان خصوصي ويتگنشتاين که مشتمل بر بندهاي 243 تا 315 پژوهش هاي فلسفي است، نشان مي دهد که گوينده اين زبان، به هيچ شيوه اي نمي تواند تمايزي را ميان «درست به نظر رسيدن» و «درست بودن» برقرار کند؛ يعني هيچ کس ديگري جز گوينده زبان خصوصي نمي تواند آن را بفهمد و هيچ چيزي، نمي تواند واژه چنين زباني فرض شود تا به چيزي ارجاع دهد. اما بر پايه تفسير کريپکي، «استدلال واقعي زبان خصوصي»، به جاي بندهاي 243 تا 315، در حقيقت، در بندهاي 143 تا 242 و نتيجه اين استدلال نيز در بند 202 مطرح مي شود. طبق تفسير کريپکي، ويتگنشتاين تناقض شکاکانه اي را در مورد مساله «پيروي از قاعده» مطرح مي کند و يک راه حل شکاکانه هم به شکل هيومي آن به مساله شکاکانه اش مي دهد و استدلال عليه امکان زبان خصوصي، در واقع نتيجه و پيامد همين راه حل شکاکانه است. تفسير کريپکي مورد نقدهاي فراواني قرار گرفته است. از نظر ناقدان، ديدگاه کريپکي، افزون بر آنکه با واقعيات تاريخي مربوط به تکون و تکميل متن پژوهش ها چندان سازگار نيست، از جهت تفسيري که از شکاکيت ويتگنشتاين و مقايسه او با هيوم ارائه مي کند و نيز رويکرد جامعه شناختي اي که در تحليل مواضع ويتگنشتاين اتخاذ مي کند، نادرست است.

 نسخه قابل چاپ